Міхась Машара. Ваколіца сініх балот

Верш чалавека, які жыў каля Ельні яшчэ да вайны

Вясна на балотах

Апалі на думы мае нагаворы,
вясьняныя шолахі сініх балот.
Люстранае поле - прасторы вазёраў,
дзе ціха сумуе у затоках чарот.

Саджуся пад сосны на берагу дзікім,
гуторыць з вятрамі пад шум асакі.
Пытаецца каня сумуючым крыкам:
калі на вазёры прыдуць рыбакі?..

Тут дваццаць пяць тысяч гэктараў балота
і семьдзесят восем бяз назвы вазер
чакае вякамі людзкога прыходу,
каршун толькі ў небе - вартуе прастор.

Ваўчыха... лісіца... і розная гады
на сініх балотах,- улада ўся.
І краскі,... і песьні,... і сьмерць ідзе радам,
завець небяспека - і радасць жыцця

Багун зацьвіцеў, як сьнягі на балотах,
і сіняя засень пад сосны лягла.
Вясной ўсе жывое шукае пяшчоты,
і радасьці хочыць,... і хочыць цяпла.

Па мхах... па дрыгве і па верасу сінім,
бяз троп і бяз сьцежак праходзіць вясна,
і дрож заплятае у лісьце асіны 
і сонцам таргуе ля кожнага пня.

Вярнуліся гусі з далекага краю,
крычаць пераклічам на мху журавы.
І сэрца расьце,... і здаецца згарае
і выславіць хочыцца шолах жывы,-

паняць усю тайну нямую вазераў,
тугу векавую, і сумы балот
і выткаць у песні красу іх узорам,
узорам, што тчэ, ідучы, веснаход.

Міхась Машара 
Ваколіца сініх балот.
Май, 1939 г.

Фота: Віктар Малышчыц, YelnyaTrip

Узнай первым

Подпишись на новостную рассылку и будь в курсе последних новостей

© 2024 YELNYATRIP.COM. Все права защищены. Разработка сайта ROMANOV